Εφόσον «υπάρχουν και καλά παιδιά στην κοινωνία μέσα, που έχουνε φιλότιμο, αισθήματα και μπέσα», γιατί να μην υπάρχουν και καλοί βρικόλακες ή, έστω, ένας (1) καλός βρικόλακας; Aυτός είναι ο Μικ, ο κεντρικός χαρακτήρας στην αμερικανική σειρά 16 επεισοδίων «Moonlight» που προβάλλεται αργά το βράδυ στο Star.
Βρικόλακας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι (αν και δεν
ξέρουμε ποιος δάγκωσε τον πρώτο βρικόλακα) και ο Μικ είναι ένα άγουρο
βαμπιράκι, μόλις 85 ετών, αφού τον δάγκωσαν πριν από μισό αιώνα. Ετσι, δεν έχει
τραυματικές εμπειρίες, π.χ., δεν τον έχει καταδιώξει ένας όχλος με πυρσούς.
Επιπλέον, αγαπάει τους ανθρώπους, ιδίως μια όμορφη νεαρή δημοσιογράφο, την
οποία υποδύεται η βραβευμένη Βρετανή ηθοποιός Σοφία Μάιλς, της οποίας έχει
γίνει ο φύλακας άγγελος, μεταφορικά μιλώντας. Στο μικρό σύμπαν των βρικολάκων
δεν συναντάμε το χάσμα των γενιών, αφού ο Μικ κάνει παρέα με βαμπίρ ηλικίας 400
ή 700 ετών.
Το «Μοοnlight», που πρωτοπροβλήθηκε στο CBS το
2007, είναι πιο παλιό από το «True Blood», τη μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική
επιτυχία του ΗΒΟ, η οποία όμως δεν ξετρέλανε τους Ελληνες τηλεθεατές. Και οι
δύο σειρές μάς συμφιλιώνουν με την ιδέα ότι είναι δυνατή η συνύπαρξη ανθρώπων
και βρικολάκων: στο «Τrue Blood» οι Ιάπωνες έχουν ανακαλύψει το συνθετικό αίμα
που πωλείται ελεύθερα στην αγορά, ενώ στο «Moonlight» ο Μικ τρέφεται από φιάλες
αίματος που του τις προμηθεύει ένας φίλος του, φύλακας σε νεκροτομείο.
Σε αντίθεση με τις κλασικές δρακουλίστικες ταινίες,
το «Moonlight» δεν έχει τίποτα το σκοτεινό, το «γκόθικ», το εικαστικά
μεταφυσικό. Η σειρά διαδραματίζεται στο Λος Αντζελες, όπου ο Μικ, που έχει
άριστες σχέσεις με την αστυνομία, εργάζεται ως ιδιωτικός ντετέκτιβ. Αν και ο
Μικ αποφεύγει το φως της ημέρας, όλα γύρω του είναι στιλπνά, ολοκαίνουργια,
ντιζαϊνάτα. Σούπερ μοντέρνο και χάι τεκ είναι το σπίτι του στο οποίο ευχαρίστως
θα κατοικούσαν οι ήρωες των σειρών του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Ενώ στην καλή
σειρά «Ντέξτερ» (ΣΚΑΪ) ο κεντρικός ήρωας «διαβάζει» το αίμα, τα κόκκινα σημάδια
στον τόπο του εγκλήματος, ο Μικ «μυρίζεται» το αίμα από πολύ πολύ μακριά, σαν
τον καρχαρία.
Το «Μoonlight» έχει χιούμορ (λίγο), έχει δράση και
παίζει πιο πολύ με το μυστήριο και την αγωνία παρά με τον τρόμο. Είναι αρκετά
καλογυρισμένο και, αν δεν έχετε προκατάληψη με τα βαμπίρ, μπορεί και να σας
διασκεδάσει. Με λίγα λόγια, ο Μικ είναι ένας γιάπης βρικόλακας,
αυτοδημιούργητος, με σταθερή δουλειά, τον οποίο κάθε μαμά ανύπαντρης κορασίδας
θα ήθελε να κάνει γαμπρούλη της. Εχει βέβαια, τα μειονεκτήματά του αλλά, όπως
λένε στο σινεμά, «κανείς δεν είναι τέλειος».
Αυτός δεν είναι βρικόλακας, είναι αρνί, σκέφτεται
κανείς. Ενα αρνί, όμως, που δεν βόσκει κάτω στη λιακάδα, αλλά βρίσκεται
μπλεγμένο σε μυστηριώδη εγκλήματα αφού μερικές φορές οι άνθρωποι είναι πιο
«αιμοσταγείς, αιμοδιψείς και αιμοβόροι» από τα βαμπίρ.
0 Responses to "Oταν το βαμπίρ γίνεται αρνάκι (“Moonlight”)"
Δημοσίευση σχολίου