Αναρωτιέται κανείς για πόσους ισχύει το «Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να ’σουν δυο φορές τον χρόνο». Πάντως, όχι για τους κατοίκους της Μόσχας που πνίγονται μες στην αιθαλομίχλη και τσουρουφλίζονται από τη ζέστη. Οχι για τους Πακιστανούς που πνίγηκαν από ανελέητες βροχές, ούτε για τους Κινέζους που καταπλακώθηκαν από κατολισθήσεις. Και σίγουρα όχι για εκείνους τους Ελληνες που δεν μπορούν να φύγουν για διακοπές επειδή έχασαν τη δουλειά τους ή αναγκάζονται να κάνουν αιματηρές οικονομίες - και που δεν είναι λίγοι.
Εχει κανείς όλη την καλή διάθεση να δει δελτία και να ενημερωθεί, όμως οι περισσότερες ειδήσεις μας μαυρίζουν την ψυχή - και φυσικά δεν φταίνε τα κανάλια που δεν υπάρχουν ευχάριστα νέα.

«Ψηλά στης Ρωσίας τα χιόνια, εκεί που φυσάει ο βοριάς...». Ετσι αρχίζει ένα από τα τραγούδια του κύκλου «Αρκαδία Ι» του Μίκη Θεοδωράκη, όμως τώρα ποια χιόνια, ποιος βοριάς; Μόνο καπνός και αποκαΐδια. Ομως και ποια συμπόνοια μπορεί να έχει νόημα όταν αυτή δεν μπορεί να μεταφραστεί σε oυσιαστική συμπαράσταση; Tο πολύ να δώσουμε ένα πιο γενναιόδωρο φιλοδώρημα στον Πακιστανό των φαναριών που καθαρίζει τα τζάμια του αυτοκινήτου μας και ίσως να νιώσουμε μια μικρή εγωιστική ανακούφιση στη σκέψη ότι υπάρχουν και χειρότερα...

Συχνά ακούμε ότι το φτερούγισμα μιας πεταλούδας στην Κίνα μπορεί να φέρει καταιγίδα στην Καλιφόρνια, χωρίς όμως να πολυκαταλαβαίνουμε το πώς και γιατί. Ωστόσο, τώρα μας προειδοποιούν ότι η μείωση, στη Ρωσία, της παραγωγής σιτηρών μπορεί να διπλασιάσει την τιμή του ψωμιού στα Κάτω Πατήσια - και αυτό το καταλαβαίνουμε πολύ καλά. Μέχρι την Αγία Πετρούπολη φτάνει ο καπνός από τη Μόσχα, είπε προχθές στο δελτίο του ΣΚΑΪ ο Αχιλλέας Πατσούκας, ανταποκριτής του σταθμού στη ρωσική πρωτεύουσα. Μόλις δύο χρόνια έχουν περάσει από τον Μάιο του 2008, όταν εξαιτίας της εκτίναξης της τιμής των σιτηρών ξέσπασαν σφοδρές ταραχές σε 33 χώρες. Τότε ο Mάικλ Τζάκσον ήταν ακόμα ζωντανός, ενώ η Lehman Brothers δεν είχε ακόμα καταρρεύσει: σαν να έχουν περάσει αιώνες από τότε! Μακρινά και διόλου ευρωπαϊκά μοιάζουν όλα αυτά, όμως οι μηχανισμοί που προκάλεσαν εκείνη την κρίση και οι αετονύχηδες που βγήκαν πλουσιότεροι από αυτήν παραμένουν ισχυροί.

Iδιαίτερη έμφαση έδωσαν τα κυριακάτικα δελτία στον κίνδυνο να πουν πολλοί το ψωμί ψωμάκι. Iσως κάποιοι να θυμούνται το ψωμί της αλληλεγγύης, που πρωτοεμφανίστηκε φέτος τον Μάιο και κόστιζε 50 λεπτά η φραντζόλα. Κάηκε, καρβούνιασε το δόλιο το ψωμάκι μες στις φωτιές της Ρωσίας και είναι ζήτημα αν θα το συναντήσουμε στα ράφια των αθηναϊκών αρτοποιείων τον Σεπτέμβριο. Τα φτερά της πεταλούδας είναι αθώα, δεν ξέρουν από κερδοσκοπικά χρηματιστηριακά παιχνίδια. Διόλου μετεωρολογικό, αλλά στεγνά οικονομικό και πολιτικό είναι το φαινόμενο της κερδοσκοπίας που απειλεί να φέρει καταιγίδα στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.

(Kαθημερινή, "Εικονογράφημα", 10-8-2010)