5:14 π.μ.
Θα
μπορούσε να ήταν αστυνομικό μυθιστόρημα, αν ο τόπος του εγκλήματος δεν ήταν μια
αθηναϊκή πλατεία, απ’ αυτές όπου πωλούνται «πάσης φύσεως ανθρώπινα υλικά», αν
το θύμα δεν ήταν ένα αφγανάκι, μόλις τριάμισι χρόνων, αν οι γονείς του δεν ήταν
ξεσπιτωμένοι αφγανοί πρόσφυγες.
Τα βάσανα της προσφυγιάς δεν πουλάνε στην
πιάτσα της ενημέρωσης. Μόνο όταν μια φουρνιά πνιγμένων στον Έβρο ή στο Αιγαίο
ξεπερνά τους δέκα, εμφανίζεται μια σύντομη αναφορά στις εφημερίδες και, πολύ
σπάνια, στην τηλεόραση.
Mια
είδηση κολοβή, που μοιάζει σχεδόν με μη είδηση, αφού δεν αναφέρονται το όνομα
της πλατείας, το όνομα των γονιών, η ημερομηνία που διαπράχτηκε το έγκλημα-
όμως μια είδηση πιο ανατριχιαστικά αληθινή από αυτές για τις οποίες υπάρχουν
πλήρη στοιχεία. Τέλη Ιουλίου, εκκενώνεται ένα κτίριο όπου έμεναν πάμπτωχοι
Αφγανοί και η οικογένεια καταφεύγει σε μια πλατεία. Μια νύχτα οι γονείς ξυπνούν
από τις φωνές και τα κλάμματα του αγοριού. Το παιδί είναι αιμόφυρτο, τα ρούχα
του σχισμένα. Δεν μπορεί να περιγράψει τι του έχει συμβεί, θυμάται μόνο ότι
ένας κύριος τον πήγε σε ένα θάμνο. Σύμφωνα με την περιγραφή του μεγαλύτερου
αδελφού του, ο κύριος φορούσε σταυρό, ήταν εύσωμος και μιλούσε ελληνικά.
Δεν
ξέρω αν έχει ποτέ τιμωρηθεί κάποιος από τους συμπατριώτες μας που αγοράζουν
νεαρή αφρικανική, βαλκανική ή ασιατική σάρκα, κοριτσίστικη ή αγορίστικη. Ο
κύριος με το σταυρό θέλησε να απολαύσει παιδάκι του γάλακτος και χωρίς να
πληρώσει, δηλαδή παραβίασε τον άγραφο νόμο της αγοράς και, επιπλέον, η επιδρομή
του άφησε ανεξίτηλα ίχνη στο σώμα του παιδιού.
Αν
ο βιασμός και η κακοποίηση δεν συνέβαιναν σε μια βρώμικη πλατεία της Αθήνας, αν
το παιδάκι δεν ήταν αφγανάκι αλλά ελληνόπουλο, θα είχαν ξεσηκωθεί και οι
πέτρες. Μάλιστα, όσο πιο πλούσιο το παιδάκι, τόσο μεγαλύτερη θα ήταν και η
αγανάκτηση της ελληνικής κοινωνίας.
Είδηση
είναι το σκυλάκι του Κωστέτσου που μελαγχολεί, είδηση είναι το διαζύγιο της Μενεγάκη
και του Λάτσιου, είδηση είναι τα ψάρια που τρώει το πρωθυπουργικό ζεύγος στην
Πάρο, όχι όμως ένα αγοράκι, μισόγυμνο και ματωμένο, μια αυγουστιάτικη νύχτα
κάτω από την Ακρόπολη.
(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς", 14/8/2010)
18 Αυγούστου 2010 στις 12:43 μ.μ. �
Αγαπητη και διαλεχτη κυρια Τζιαντζη,θελω να σας θυμισω πως πρωτιστως και με περισση ενταση Σκαι τηλεοραση,Σκαι Ραδιο και φυσικα Καθημερινη απαιτουσαν συστηματικα απο την πολιτεια να κανει το καθηκον της,να διωξει δηλαδη ολους τους φτωχοδιαβολους του Κεντρου της Αθηνας.Αγνοουσαν οτι τους εξωθουσαν στον δρομο,σε ενα κρατος με ανυπαρκτη προνοια για αυτους?ΔΕΝ νομιζω,αλλα και ουτε ειναι ΤΥΧΑΙΟ