Πληκτική πασαρέλα «επωνύμων» στα κανάλια
Τη δυσφορία των πολιτών
που απείχαν από τις εκλογές φαίνεται να τη δικαιολογεί και να την ενισχύει το
μπούχτισμα, η ανία και η αγανάκτηση εκείνων που παρακολούθησαν από τα μεγάλα
κανάλια τη μετάδοση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Φαραωνικά σκηνικά, υπουργοί,
βουλευτές και κομματικά στελέχη, επικοινωνιολόγοι, γνωστά ονόματα της
καλλιτεχνίας, της δημοσιογραφίας και της τηλεόρασης, πολυπρόσωπα πάνελ. Ολα
στον υπερθετικό βαθμό. Η τηλεοπτική νύχτα των εκλογών έμοιαζε με μια πληθωρική
θεατρική παράσταση που εξελισσόταν σε πολλές σκηνές ταυτόχρονα.
Οι παραγωγοί και οι
σκηνοθέτες έμοιαζαν αναποφάσιστοι για το αν το έργο που ανέβαζαν ήταν κωμωδία,
θρίλερ, μιούζικαλ, αστικό ή βουκολικό δράμα. Μόνο αστρολόγοι, χαρτορίχτρες και
τηλεμάγειρες δεν έδωσαν το παρόν στο ανέμπνευστο σόου που παρουσίασαν τα
περισσότερα κανάλια μετά το κλείσιμο της κάλπης. Πολλοί κορυφαίοι πολιτικοί,
και των δύο φύλων, έδωσαν το παρόν σε δύο ή και περισσότερα θεατρικά -
συγγνώμη, τηλεοπτικά σχήματα. Συχνά στο πάνελ κουδούνιζαν τα κινητά, ίσως για να
ειδοποιηθεί ο καλεσμένος ότι τον περίμεναν και αλλού. Στο τρίτο κουδούνι,
ανοίγει η αυλαία.
Στον ΑΝΤ1 ο Κίμων
Κουλούρης αστειεύεται με τον τηλεοπτικό δήμαρχο Πόπωτα και κατά κόσμον Χάρη
Ρώμα, όμως λίγο αργότερα, στο πάνελ της ΝΕΤ είναι κατηφής και παραπονεμένος
γιατί η Μαρία Χούκλη δεν ανήγγειλε εγκαίρως την άφιξή του και τον άφησε επί
πολλή ώρα αμίλητο και ακέραστο στη βεγγέρα της. Η οικοδέποινα απολογείται
ευγενικά: «Μea culpa». Οταν έχει κανείς τόσους πολλούς προσκεκλημένους, πού να
τους προλάβει όλους; Ακόμα και ο αριθμός των καθισμάτων στα στούντιο
αποδείχτηκε μικρότερος του αριθμού των καλεσμένων, με αποτέλεσμα, στη διάρκεια
των διαφημιστικών διαλειμμάτων ή όταν οι κάμερες κοίταζαν αλλού, να
εκτυλίσσονται σκηνές απείρου κάλλους. Σήκω εσύ να κάτσω εγώ, σώπα εσύ να μιλήσω
εγώ... και το βιολί βιολάκι. Μόνο που μερικές φορές το αθώο «καβγαδάκι» του
τραγουδιού γινόταν σκυλοκαβγάς...
Οπως συμβαίνει σε κάθε
συζήτηση στην οποία συμμετέχουν πολλοί και διάφοροι, έτσι και τη νύχτα των
εκλογών ειπώθηκαν πράγματα σοβαρά και τετριμμένα, σοφά και εξυπνακίστικα, ξινά
και μεγαλόστομα. Συχνά όμως ο τηλεθεατής αδυνατούσε να καταλάβει το τι έλεγαν
οι καλεσμένοι, καθώς πολλοί μιλούσαν ταυτόχρονα. «Τα μικρόφωνά σας είναι
ανοιχτά!» προειδοποιούσαν οι παρουσιαστές.
Ατέλειωτες και συχνά
ανούσιες οι συζητήσεις για το αν οι ψηφοφόροι ψηφίζουν με «αυτοδιοικητικά» ή
«πολιτικά» κριτήρια, για το αν επιλέγουν «πρόσωπο ή κόμμα», για το πόσο
πολιτικό είναι το μήνυμα της αποχής και ποιοι είναι οι κύριοι αποδέκτες του,
ενώ όλοι μα όλοι εμφανίζονταν με τον αέρα του πρωταγωνιστή, του νικητή.
Λιγοστό το εκλογικό
φολκλόρ. Σε κάποια στιγμή φτάνει η είδηση ότι στον Πειραιά ψήνουν αρνιά. Αμέσως
το «σούπερ», ο τίτλος στην οθόνη, γίνεται «Ψήνουν αρνιά στον Φασούλα» (λες και
θα τα έτρωγε όλα μόνος του), όμως τα πλάνα από το εκλογικό του κέντρο δείχνουν
μερικά κεσεδάκια τυλιγμένα με αλουμινόχαρτο. Μήπως οι ρεπόρτερ μπέρδεψαν τους
καπνούς από τα βεγγαλικά με την τσίκνα του οβελία;
Μεσαιωνικό και
μεσσιανικό δράμα θύμιζε ο δραματικός μονόλογος του νικητή της νομαρχίας
Θεσσαλονίκης. Καθώς σκάνε πυροτεχνήματα, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης διακόπτει την
ομιλία του και στυλώνει το βλέμμα του κάπου στο υπερπέραν. Η παύση διαρκεί
μερικά δευτερόλεπτα. «Και οι ουρανοί είναι δικοί μας!» ανακράζει. Μάλιστα. Και
οι ουρανοί αινούν δόξαν κυρίου νομάρχη! Του θνητού που, σύμφωνα με τη δική του
διαβεβαίωση, «σταυρώθηκε και αναστήθηκε». Ενας θίασος ποικιλιών παρήλασε
προχθές στις οθόνες μας. Στον θίασο αυτόν, οι πολιτικοί έμοιαζαν με κακούς
ηθοποιούς, ενώ οι αληθινοί ηθοποιοί, με εμφανή αμηχανία, προσπαθούσαν να
μιμηθούν τους πολιτικούς.
(KAΘΗΜΕΡΙΝΗ)
