Έχει ο καιρός γυρίσματα... Η δήλωση μετανοίας επανέρχεται στο προσκήνιο, αλλά με μια φοβερή αντιστροφή των ρόλων. *


Για ένα «πουκάμισο αδειανό» λέγαμε κάποτε, για ένα πουλόβερ που δεν πρέπει να ξηλωθεί μίλησαν οι συνεργάτες του Σαμαρά, με αφορμή την επίταξη των εργαζομένων στο μετρό.



Τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου δεν είναι ρητορικό σχήμα, αλλά γέννημα και συμπλήρωμα της μνημονιακής πολιτικής.




Με το αναμμένο κερί που φώτιζε το μικροσκοπικό του γραφείο προσπαθούσε να ζεσταθεί ο Μπομπ Kράτσιτ, ο φτωχός υπάλληλος του Εμπενίζερ Σκρουτζ στη «Χριστουγεννιάτικη ιστορία», μια που ο εργοδότης του τσιγκουνευόταν τα κάρβουνα. Δυστυχώς, ο Μπομπ δεν τα κατάφερνε, γιατί «δεν διέθετε αρκετή φαντασία», παρατηρεί με δηλητηριώδη ειρωνεία ο Ντίκενς.



Μια σύντομη φράση του Αλέξη Τσίπρα («Είμαστε κι εμείς νοικοκυραίοι) προκάλεσε πολλά ειρωνικά σχόλια -και όχι αδικαιολόγητα.



Στην εποχή της κρίσης ο τζαμπατζής, ένας αναγνωρίσιμος τύπος της μυθοπλασίας και της ζωής, παίρνει άλλες διαστάσεις.




Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στη δημόσια σφαίρα, η μαγειρική μάς δίνει μια αίσθηση (ή ψευδαίσθηση) ελέγχου.


Το νέο βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά, Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις, είναι διπλά αποκαλυπτικό: Δεν δείχνει μόνο τα επικοινωνιακά τρικ, τη διπλή γλώσσα της Χρυσής Αυγής, την οργανωτική δομή της, τις επιδρομές, τα λιντσαρίσματα, τα πογκρόμ ή και τις δολοφονικές επιθέσεις αλλά και τη στάση του πολιτικού κόσμου και των ΜΜΕ απέναντι στο φαινόμενο.



Μια εξάμηνη σύμβαση εργασίας ήταν το μεγάλο δώρο που κληρώθηκε στη λαχειοφόρο αγορά που οργάνωσαν πριν από δύο εβδομάδες οι μαθητές ενός λυκείου του νομού Τρικάλων με σκοπό να συγκεντρώσουν χρήματα για την πενθήμερη εκδρομή τους.






«Πο πο, βρε Καραγκιόζη, τι πείνα είναι τούτη η σημερινή;»
«Εσύ Χατζηαβάτη, την έχεις σημερινή, τι να πω εγώ που την έχω αρχαία;»



Τα τηλεοπτικά ινδάλματα του χθες περνούν στα αζήτητα.