Αντιπολεμική διαδήλωση, Αμστερνταμ
H «λάιβ» μετάδοση του πολέμου καταργεί τους αγγελιαφόρους. Στην οθόνη μας βλέπουμε τα B-52 να απογειώνονται από τη Bρετανία και γνωρίζουμε ότι σε πέντε-έξι ώρες θα αδειάσουν στο Iράκ το φονικό φορτίο τους. Bλέπουμε τις λάμψεις στον ουρανό της Bαγδάτης, ακούμε τους εκκωφαντικούς ήχους και προετοιμαζόμαστε για τα ερείπια που θα αντικρίσουμε μόλις χαράξει η μέρα.



Όπως συμβαίνει με τα ριάλιτι, τα βραβεία «Αρίων» τροφοδότησαν πλήθος παράπλευρων και πολυ-παραθυρικών εκπομπών. Στις περισσότερες περιπτώσεις η συζήτηση επικεντρώθηκε στα πιο ακραία δείγματα γελοιότητας, στους παρεξηγημένους, στους κακιωμένους, στους αδικημένους. Πολλοί παραδέχτηκαν ότι ήταν μια «λαμπερή, επιτυχημένη βραδιά», όπως τόνισε ο Νίκος Ευαγγελάτος στο προχθεσινό δελτίο του Alter. Όμως ό,τι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός.

“Το Ιράκ κοιμάται πάνω σε μια θάλασσα από πετρέλαιο”, ακουγόταν πριν από μερικούς μήνες. Τώρα τη χώρα σκεπάζει ένα πέπλο φωτιάς και καπνού. Μετά τους “ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς” στη Γιουγκοσλαβία, ήρθε ο “απελευθερωτικός πόλεμος” στις κοιλάδες του Τίγρη και του Ευφράτη.





Παραμονή της στρατιωτικής επέμβασης στο Ιράκ



Ο Τζίμης εκπαιδεύεται στις αντιπολεμικές τέχνες. Στο προχθεσινό έκτακτο επεισόδιο των «10 Μικρών Μήτσων» του Λάκη Λαζόπουλου (Mega) κυριάρχησε η ταχύρρυθμη εκπαίδευση ενός γυάλινου χαρακτήρα από έναν αληθινό δάσκαλο (με την πλατιά έννοια του όρου), τον Μίκη Θεοδωράκη.