Όπως στην τηλεόραση υπάρχει Ο Δημοσιογράφος –και όλοι ξέρουμε ποιος είναι αυτός– έτσι υπάρχει και Ο Συγγραφέας. Ο καπετάνιος Αρης πολέμησε σε αληθινά βουνά, αγαπήθηκε και μισήθηκε από αληθινούς ανθρώπους, όμως και ο συγγραφέας Αρης στο «Δυο μέρες μόνο» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, το οποίο ολοκληρώθηκε προχθές στο Mega, αγάπησε και έκλαψε πολύ και έγινε περιζήτητος στους εκδοτικούς κύκλους.

Για το ελληνοτουρκικό ριάλιτι



Ο Κώστας Γαβράς, που την περασμένη εβδομάδα ήταν καλεσμένος στην «Αλλη όψη» (ΝΕΤ), μίλησε για κορυφαίους πολιτικούς που έχει γνωρίσει, ανάμεσά τους τον Μπιλ Κλίντον και τον Σαλβαδόρ Αλιέντε. Οταν όμως ο παρουσιαστής, Μανώλης Κοτάκης, τον ρώτησε ποιον άνθρωπο θαυμάζει για τη συνέπειά του ανάμεσα στις ιδέες, τη ζωή και το έργο του, ο κ. Γαβράς απάντησε χωρίς να διστάσει ούτε στιγμή: «Τον Κρις Μαρκέρ. Είναι ένας πολύ μεγάλος σκηνοθέτης, αν και όχι πολύ γνωστός. Εχει γυρίσει καταπληκτικές ταινίες… ποτέ δεν γύρεψε τα πλούτη…»




Ο Κύπριος φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου: να τι παθαίνει όποιος πέφτει πάνω σε μια ζαρτινιέρα.


Αν η Αννα Δρούζα συνεργαζόταν με κάποιο ιδιωτικό κανάλι, μάλλον θα αδιαφορούσαμε. Ομως απορία προκαλεί το γεγονός ότι η εκπομπή της προβάλλεται καθημερινά στη δημόσια τηλεόραση.




Με αφορμή το δραματικό περιστατικό στο λύκειο της Αμαρύνθου, η τηλεδημοσιογραφία του εντυπωσιασμού, του κανιβαλισμού και της τρομοκράτησης του κοινού έγραψε νέες σελίδες ντροπής.



Πληκτική πασαρέλα «επωνύμων» στα κανάλια


Τη δυσφορία των πολιτών που απείχαν από τις εκλογές φαίνεται να τη δικαιολογεί και να την ενισχύει το μπούχτισμα, η ανία και η αγανάκτηση εκείνων που παρακολούθησαν από τα μεγάλα κανάλια τη μετάδοση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Φαραωνικά σκηνικά, υπουργοί, βουλευτές και κομματικά στελέχη, επικοινωνιολόγοι, γνωστά ονόματα της καλλιτεχνίας, της δημοσιογραφίας και της τηλεόρασης, πολυπρόσωπα πάνελ. Ολα στον υπερθετικό βαθμό. Η τηλεοπτική νύχτα των εκλογών έμοιαζε με μια πληθωρική θεατρική παράσταση που εξελισσόταν σε πολλές σκηνές ταυτόχρονα.
Οι παραγωγοί και οι σκηνοθέτες έμοιαζαν αναποφάσιστοι για το αν το έργο που ανέβαζαν ήταν κωμωδία, θρίλερ, μιούζικαλ, αστικό ή βουκολικό δράμα. Μόνο αστρολόγοι, χαρτορίχτρες και τηλεμάγειρες δεν έδωσαν το παρόν στο ανέμπνευστο σόου που παρουσίασαν τα περισσότερα κανάλια μετά το κλείσιμο της κάλπης. Πολλοί κορυφαίοι πολιτικοί, και των δύο φύλων, έδωσαν το παρόν σε δύο ή και περισσότερα θεατρικά - συγγνώμη, τηλεοπτικά σχήματα. Συχνά στο πάνελ κουδούνιζαν τα κινητά, ίσως για να ειδοποιηθεί ο καλεσμένος ότι τον περίμεναν και αλλού. Στο τρίτο κουδούνι, ανοίγει η αυλαία.
Στον ΑΝΤ1 ο Κίμων Κουλούρης αστειεύεται με τον τηλεοπτικό δήμαρχο Πόπωτα και κατά κόσμον Χάρη Ρώμα, όμως λίγο αργότερα, στο πάνελ της ΝΕΤ είναι κατηφής και παραπονεμένος γιατί η Μαρία Χούκλη δεν ανήγγειλε εγκαίρως την άφιξή του και τον άφησε επί πολλή ώρα αμίλητο και ακέραστο στη βεγγέρα της. Η οικοδέποινα απολογείται ευγενικά: «Μea culpa». Οταν έχει κανείς τόσους πολλούς προσκεκλημένους, πού να τους προλάβει όλους; Ακόμα και ο αριθμός των καθισμάτων στα στούντιο αποδείχτηκε μικρότερος του αριθμού των καλεσμένων, με αποτέλεσμα, στη διάρκεια των διαφημιστικών διαλειμμάτων ή όταν οι κάμερες κοίταζαν αλλού, να εκτυλίσσονται σκηνές απείρου κάλλους. Σήκω εσύ να κάτσω εγώ, σώπα εσύ να μιλήσω εγώ... και το βιολί βιολάκι. Μόνο που μερικές φορές το αθώο «καβγαδάκι» του τραγουδιού γινόταν σκυλοκαβγάς...
Οπως συμβαίνει σε κάθε συζήτηση στην οποία συμμετέχουν πολλοί και διάφοροι, έτσι και τη νύχτα των εκλογών ειπώθηκαν πράγματα σοβαρά και τετριμμένα, σοφά και εξυπνακίστικα, ξινά και μεγαλόστομα. Συχνά όμως ο τηλεθεατής αδυνατούσε να καταλάβει το τι έλεγαν οι καλεσμένοι, καθώς πολλοί μιλούσαν ταυτόχρονα. «Τα μικρόφωνά σας είναι ανοιχτά!» προειδοποιούσαν οι παρουσιαστές.
Ατέλειωτες και συχνά ανούσιες οι συζητήσεις για το αν οι ψηφοφόροι ψηφίζουν με «αυτοδιοικητικά» ή «πολιτικά» κριτήρια, για το αν επιλέγουν «πρόσωπο ή κόμμα», για το πόσο πολιτικό είναι το μήνυμα της αποχής και ποιοι είναι οι κύριοι αποδέκτες του, ενώ όλοι μα όλοι εμφανίζονταν με τον αέρα του πρωταγωνιστή, του νικητή.
Λιγοστό το εκλογικό φολκλόρ. Σε κάποια στιγμή φτάνει η είδηση ότι στον Πειραιά ψήνουν αρνιά. Αμέσως το «σούπερ», ο τίτλος στην οθόνη, γίνεται «Ψήνουν αρνιά στον Φασούλα» (λες και θα τα έτρωγε όλα μόνος του), όμως τα πλάνα από το εκλογικό του κέντρο δείχνουν μερικά κεσεδάκια τυλιγμένα με αλουμινόχαρτο. Μήπως οι ρεπόρτερ μπέρδεψαν τους καπνούς από τα βεγγαλικά με την τσίκνα του οβελία;
Μεσαιωνικό και μεσσιανικό δράμα θύμιζε ο δραματικός μονόλογος του νικητή της νομαρχίας Θεσσαλονίκης. Καθώς σκάνε πυροτεχνήματα, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης διακόπτει την ομιλία του και στυλώνει το βλέμμα του κάπου στο υπερπέραν. Η παύση διαρκεί μερικά δευτερόλεπτα. «Και οι ουρανοί είναι δικοί μας!» ανακράζει. Μάλιστα. Και οι ουρανοί αινούν δόξαν κυρίου νομάρχη! Του θνητού που, σύμφωνα με τη δική του διαβεβαίωση, «σταυρώθηκε και αναστήθηκε». Ενας θίασος ποικιλιών παρήλασε προχθές στις οθόνες μας. Στον θίασο αυτόν, οι πολιτικοί έμοιαζαν με κακούς ηθοποιούς, ενώ οι αληθινοί ηθοποιοί, με εμφανή αμηχανία, προσπαθούσαν να μιμηθούν τους πολιτικούς.

(KAΘΗΜΕΡΙΝΗ)




Δύο εθνικές ομάδες, δέκα Ελληνες και δέκα Τούρκοι πήγαν να ζήσουν στα νησάκια Περλ του Παναμά.

Αυτό που διακρίνει τον Μάρτιν Κρουζ Σμιθ από άλλους ομότεχνούς του είναι η αίσθηση της ιστορικότητας: πάντα ο τόπος και ο χρόνος είναι συγκεκριμένοι, πάντα η «εποχή» παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο με τα πρόσωπα, μέσα σ’ αυτήν εγγράφονται οι πράξεις των ανθρώπων και όχι μέσα σε ένα ιστορικό κενό.



12:32 π.μ.


To μυθιστόρημα Δεκεμβριανή νύχτα (1979) του Παντελή Καλιότσου, το οποίο επανεκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πατάκη, ΔΕΝ είναι καλοκαιρινό ανάγνωσμα, δεν συνδυάζεται με ξαπλώστρα, αντιηλιακό και καραβάκι της γραμμής. Όχι πως είναι ψυχοπλακωτικό, απλώς δεν έχει τίποτα το λαϊφσταϊλίστικο, το δήθεν, το χαζοχαρούμενο.


Εξαφάνιση παιδιού στη Βέροια





Τηλεοπτική κάλυψη της υπόθεσης Άλεξ στη Βέροια

Πολλά έχουν δει τα μάτια του τηλεθεατή, όμως δεν τα έχουν δει όλα. Π.χ., δεν είχαμε δει και δεν είχαμε ακούσει τα «ιστορικά» τραγούδια της Σοφίας Βέμπο σε σε ντισκο-καμπαρετζίδικη διασκευή ούτε  το «Ενα το χελιδόνι» να συνοδεύεται από το Μπαλέτο Ξεβρακωτέξ σε μια χορογραφία που θύμιζε καψουροτράγουδο πίστας.



Το «δεν ξέρω, δεν απαντώ» δεν ισχύει στη Eurovision (29/5/06)



Ζούμε σε έναν ξανθό, κατάξανθο τηλεοπτικό κόσμο



H δικτατορία των αριθμών οδηγεί στο συντηρητισμό και την ομοιομορφία.



Διατεταγμένο ξεσάλωμα στο «Πολύ την Κυριακή»


Ραγδαία εξαπλώνονται στην τηλεόραση η αστρολογία και άλλες μορφές ψευδο-επιστήμης.



Πολύ αλάτι στους δρόμους, αλλά το αττικόν άλας απόν



Για τις κωμικές και σατιρικές σειρές της σεζόν 2005-2006


Η ταινία του Τζορτζ Κλούνεϊ Καληνύχτα και καλή τύχη δεν πέρασε απαρατήρητη. Συνεντεύξεις του σκηνοθέτη δημοσιεύτηκαν σε αρκετά έντυπα, ενώ αποσπάσματα της ταινίας και συζήτηση για την ευθύνη των δημοσιογράφων και τη σχέση των ΜΜΕ με την οικονομική και πολιτική εξουσία έγινε και στη «Θεματική βραδιά» της ΕΤ1 του Στέλιου Κούλογλου.