Μόνο λεμόνια τής άλλοτε χρεοκοπημένης Αργεντινής βρίσκει κανείς στην αγορά: κατακίτρινα, στιλπνά, όμορφα στην όψη, ομοιόμορφα στο σχήμα και το μέγεθος. Κερωμένα, αποπρασινισμένα, ανθεκτικά στα μακρινά ταξίδια και στα καπρίτσια του καιρού.

Posted In Αποτυπώματα | 0 comments | edit

Ένας Αμερικανός πεζοναύτης φορά την αραβική κελεμπία ("Ηomeland"). Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου δεν σήμανε το τέλος του κατασκοπευτικού θρίλερ, αλλά σηματοδότησε τη μετάλλαξή του, προς ανακούφιση των φαν του είδους.

Posted In Εικονογράφημα, Σίριαλ ξένα | 0 comments | edit

Τα Παιχνίδια κρίκετ του Βασίλη Λαδά (εκδ. Γαβριηλίδη) είναι ένα ωραίο, σημαντικό, και μικρό (σε έκταση) μυθιστόρημα.

Posted In Bιβλίο | 0 comments | edit

Posted In Σίριαλ ξένα | 0 comments | edit

Σε μια ιδιωτική εταιρεία, την Capita, ανέθεσε η κυβέρνηση του Κάμερον, τον εντοπισμό των μεταναστών που δεν έχουν χαρτιά, όπως μάθαμε αυτή την εβδομάδα. Η μεταναστευτική πολιτική περνά στα χέρια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Posted In Μετανάστες/ρατσισμός, Το τέλος της αγοράς | 0 comments | edit

Μια καφετζού διαβάζει το φλιτζάνι κι εκεί διακρίνει ένα «πι». Δεν είναι η μεγάλη πόρτα που κάποιος θα διαβεί ούτε το ορθοπεδικό πι των ανήμπορων. Είναι το δέκατο έκτο γράμμα της αλφαβήτας και η καφετζού διστάζει προτού μιλήσει: «Βλέπω ένα πι. Πετυχία είναι, ποτυχία είναι... δεν ξέρω».

Posted In Αποτυπώματα | 0 comments | edit

Posted In Αποτυπώματα, Μετανάστες/ρατσισμός | 0 comments | edit

Posted In Παιδεία, Το τέλος της αγοράς | 0 comments | edit

Posted In Αποτυπώματα, Μετακίνηση | 0 comments | edit

Εγκαταλειμμένο ορυχείο στη Σαρδηνία

Θα μπορούσε να ήταν σενάριο κινηματογραφικής ταινίας δράσης με τίτλο Το ορυχείο του τρόμου. Μόνο που δεν είναι. Πολλές οργιές κάτω από το χώμα, στην πιο φτωχή περιοχή της Σαρδηνίας, κάποιοι εργαζόμενοι έχουν καταλάβει ένα ορυχείο. Εκεί βρίσκονται και εκατοντάδες κιλά εκρηκτικής ύλης, που χρησιμοποιείται για την ανατίναξη πετρωμάτων.

Posted In Εργασία, Κινήματα/Κινητοποιήσεις | 0 comments | edit

«Το ’να μου φωνάζει ‘‘γιες’’/ τ’ άλλο μου φωνάζει ‘‘για’’/ τίνος είναι, βρε γυναίκα, τα παιδιά», λέει ένα πασίγνωστο μετακατοχικού τραγουδάκι. Σήμερα, τα παιδάκια μας λένε «σόρι» και «θενκ γιου», αλλά και «ταμάμ» και «γιαβάς γιαβάς», καθώς η τηλεόραση παραδίδει μαθήματα τουρκικής άνευ διδασκάλου.

| 0 comments | edit