Η νέα Εποχή του Χαλκού
Mια συγκινητική, δραματική και συναρπαστική ιστορία διάσωσης. Έτσι περιγράφουν τα περισσότερα ΜΜΕ την ιστορία των 33 χιλιανών μεταλλωρύχων που από τις 5 Αυγούστου ζουν κλεισμένοι στα σπλάχνα της γης, 700 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.

Άλλο η διαφωνία με τις πολιτικές  επιλογές του Διονύση Τσακνή και άλλο η προσπάθεια απαξίωσης του καλλιτεχνικού έργου του.


Στην αρχή, πολλοί άρχισαν να βλέπουν την τουρκική σειρά «Χίλιες και μια νύχτες» από περιέργεια. Υστερα όμως κόλλησαν.


Ομιλείτε τα «μαντισονικά» ή μάλλον ξέρετε τι είναι; Ούτε εγώ ήξερα, έτυχε όμως να διαβάσω ότι είναι ο τρόπος, το ύφος με το οποίο μιλούσαν οι Νεοϋορκέζοι στις αρχές του ’60, δηλαδή στην περίοδο κατά την οποία εκτυλίσσεται η πολυβραβευμένη σειρά «Mad Men» που αναφέρεται σε ένα μεγάλο διαφημιστικό γραφείο της Μάντισον Αβενιου.

Εφόσον «υπάρχουν και καλά παιδιά στην κοινωνία μέσα, που έχουνε φιλότιμο, αισθήματα και μπέσα», γιατί να μην υπάρχουν και καλοί βρικόλακες ή, έστω, ένας (1) καλός βρικόλακας; Aυτός είναι ο Μικ, ο κεντρικός χαρακτήρας στην αμερικανική σειρά 16 επεισοδίων «Moonlight» που προβάλλεται αργά το βράδυ στο Star.





Ένα κριτήριο της επιτυχίας μιας εκπομπής είναι και η ανθεκτικότητά της στις επαναλήψεις.


Θα μπορούσε να ήταν αστυνομικό μυθιστόρημα, αν ο τόπος του εγκλήματος δεν ήταν μια αθηναϊκή πλατεία, απ’ αυτές όπου πωλούνται «πάσης φύσεως ανθρώπινα υλικά», αν το θύμα δεν ήταν ένα αφγανάκι, μόλις τριάμισι χρόνων, αν οι γονείς του δεν ήταν ξεσπιτωμένοι αφγανοί πρόσφυγες.




H φυγή είναι η λέξη που έχει αρχίσει να κυριαρχεί στα δελτία ειδήσεων των ημερών. Η μεγάλη φυγή των κατοίκων της πόλης, αλλά και η φυγή των εκπαιδευτικών με κατεύθυνση τη συνταξιοδότηση.

Aπό το "Μαλλί Αρβύλα" στο "Κρατούμενε, έχεις ταλέντο"


«Ψηλά στης Ρωσίας τα χιόνια, εκεί που φυσάει ο βοριάς...». Ετσι αρχίζει ένα από τα τραγούδια του κύκλου «Αρκαδία Ι» του Μίκη Θεοδωράκη, όμως τώρα ποια χιόνια, ποιος βοριάς; Μόνο καπνός και αποκαΐδια. Ομως και ποια συμπόνοια μπορεί να έχει νόημα όταν αυτή δεν μπορεί να μεταφραστεί σε oυσιαστική συμπαράσταση; 



Σήμερα δεν μιλάμε πια για «κουτί» ή «χαζοκούτι», αφού η συσκευή μας είναι ένα ψηφιακό παραπέτασμα, μια μεγάλη επίπεδη οθόνη.

Τα λουτρά του Καϊάφα συνίστανται για εκείνους που έχουν ανάγκη από «ανάπαυση, βελτίωση και θεραπεία», γράφει η εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου.











Με ικανοποίηση και, σε λίγες περιπτώσεις, με αμήχανη ουδετερότητα παρουσίασαν τα δελτία την είδηση για τον διορισμό του πρώην υπουργού Οικονομικών της Ιταλίας, Τομάζο Πάντοα Σκιόπα, στη θέση του οικονομικού συμβούλου του πρωθυπουργού.







Δεν μας μαύρισαν, αλλά μας ζέσταναν την ψυχή οι «Λουόμενοι» της Εύας Στεφανή, ένα ντοκιμαντέρ του 2008 που προβλήθηκε προχθές στο «Doc on air» (ΕΤ1). Η ταινία, ένα οδοιπορικό σε αρκετές ελληνικές λουτροπόλεις, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στις εφήμερες κοινότητες των ηλικιωμένων επισκεπτών τους. Εδώ πρωταγωνιστεί η (προσωρινά) χαρούμενη τρίτη ηλικία, την οποία η τηλεόραση συνήθως απεικονίζει σκυφτή, φοβισμένη, στριμωγμένη, πότε να κλαψουρίζει για το άκαρδο παρόν και πότε να νοσταλγεί το χθες.






Tόμας Τζέιν, Τζέιν Άνταμς
Αναρωτιέται κανείς αν οι αλλαγές που φέρνει η κρίση στη ζωή μας θα αποδοθούν τηλεοπτικά με κέφι και φαντασία ή με μιζέρια και κοινοτοπίες.




Ούρλιαζε, χτυπιόταν ένας από τους φορτηγατζήδες που είχαν συγκεντρωθεί την Πέμπτη έξω από το υπουργείο Μεταφορών, απελπισμένος δεν μπορεί πια να κληροδοτήσει στα παιδιά του ένα άυλο, αλλά πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο: τη χρυσοπληρωμένη άδεια φορτηγού. «Τι θ’ αφήσω στα παιδιά μου; Τι θ’ αφήσω στα παιδιά μου;» έλεγε και ξανάλεγε.