10:59 μ.μ.
Διανύουμε
μια εβδομάδα ανατροπών, ένα έτος ανατροπών, ίσως και μια δεκαετία ανατροπών.
Μπόλικα θεάματα (Μουντιάλ στην Αφρική, καλλιστεία στην Αθήνα), ιστορικής
σημασίας αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις. Το μόνο ευχάριστο είναι ότι από εδώ
κι εμπρός οι εργαζόμενοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, όπως και οι κατόπιν βραχείας
προειδοποίησης απολυμένοι, θα μπορούν να βλέπουν τηλεόραση απολαμβάνοντας
πεντακάθαρη εικόνα και κρυστάλλινο ήχο, αφού εφτά ιδιωτικά κανάλια εθνικής
εμβέλειας αρχίζουν να εκπέμπουν ψηφιακά. Ετσι, με μερικές απλές ερωτήσεις
μπορούμε να αποστομώσουμε όσους παραπονιούνται: «Ακουγε και ο παππούς σου
τέτοιο ήχο; Είχες και στο χωριό σου τέτοιο σήμα, είχες και προ ΔΝΤ τέτοια
εικόνα;»
Ξέρετε
τι είναι να βλέπουμε τις «Πύλες του Ανεξήγητου» ολοζώντανες, σπαρταριστές, σαν
να είναι έτοιμες να ανοίξουν και να μας καταπιούν; Ξέρετε τι είναι να βλέπουμε,
στις κουτσομπολίστικες εκπομπές, με κάθε λεπτομέρεια τα ίχνη κυτταρίτιδας στον
μηρό της μιας ή της άλλης σελέμπριτι; Ξέρετε τι είναι να ακούμε τα τσιρίδια του
Αδ. Γεωργιάδη σαν να βρισκόμαστε στο ίδιο με αυτόν δωμάτιο; Αυτό το καλοκαίρι
δεν θα χορταίνουμε να βλέπουμε τις αγαπημένες μας επαναλήψεις που θα
εκπέμπονται πλέον ψηφιακά, αφού έχουν ήδη προβληθεί πάμπολλες φορές με αναλογικό
σήμα.
Ασφαλώς
και η τεχνολογική πρόοδος είναι ευπρόσδεκτη, όμως θα ήταν ακόμα πιο ευπρόσδεκτη
αν συνοδευόταν από κάποια βελτίωση στο περιεχόμενο των προγραμμάτων. Η φετινή
τηλεοπτική σεζόν δεν ήταν η χειρότερη όλων των εποχών, δεν σημαδεύτηκε από ακρότητες,
όμως δεν μας άφησε και πολλά πράγματα να θυμόμαστε με νοσταλγία. Μετά τον
περιορισμό των ενημερωτικών εκπομπών και των εκπομπών δημοσιογραφικής έρευνας,
αναμένεται μείωση (στο κόστος και στον αριθμό) των ελληνικών σειρών
μυθοπλασίας, καθώς αρκετά ιδιωτικά κανάλια στρέφονται στις φτηνές εισαγόμενες
συνταγές, στα προγράμματα «real life», «make over» και στα τάλεντ σόου.
Αιώνες
(και όχι απλώς λίγες σεζόν) φαίνονται να μας χωρίζουν από την εποχή που
μπορούσε κανείς να δει ελληνικές παραγωγές αξιώσεων όπως ήταν το «10», ο
«Καρυωτάκης», τα «Ματωμένα χώματα», το «50-50» και αρκετές άλλες καλές σειρές.
Ακόμα και οι «Ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα» μοιάζουν με υπερπαραγωγή, με ταινία
του Τζέιμς Μποντ, σε σύγκριση με τα διάφορα ριαλιτοειδή.
Mια αλλαγή που θα φέρει
η έναρξη της ψηφιακής τηλεοπτικής εποχής είναι ότι θα βλέπουμε περισσότερη
τηλεόραση, θα έχουμε περισσότερες δικαιολογίες να μένουμε στο σπίτι – και σ’
αυτό θα συντελέσουν και άλλοι παράγοντες, όχι μόνο τεχνολογικοί. Πέρασε η εποχή
που έδεναν τα σκυλιά με τα αναλογικά λουκάνικα: τώρα ψηφιακή τηλεόραση και ξερό
ψωμί ή μάλλον ψωμί της αλληλεγγύης, των 50 λεπτών.
(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, "Εικονογράφημα", 19/6/2010)
0 Responses to "Ψηφιακή τηλεόραση και ξερό ψωμί"
Δημοσίευση σχολίου