Πολλοί λένε –και συνήθως έχουν δίκιο– ότι οι παρουσιάσεις βιβλίων έχουν πεθάνει, μια οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι πηγαίνουν σ’ αυτές από υποχρέωση ή σεβασμό προς το συγγραφέα και σπανιότερα από σεβασμό προς το έργο του. Στην παρουσίαση του πρώτου βιβλίου του Μιχάλη Ψύλου, ο σεβασμός, η αγάπη προς το συγγραφέα συνοδευόταν από το σεβασμό και την εκτίμηση για το έργο του, τουλάχιστον από εκείνους που το είχαν έως τότε διαβάσει.

Μακροσκελής αλλά εύστοχος ο τίτλος: Από τον Ράιχενμπαχ του Όθωνα... στον Ράιχενμπαχ της Μέρκελ. Εκατόν ογδόντα χρόνια γερμανοκρατίας στην Ελλάδα (εκδόσεις Α. Α. Λιβάνη). Μια πιο συντομευμένη σύνοψη θα ήταν «η γερμανοκρατία χθες και σήμερα», όπου το χθες ξεκινά με τη άφιξη του 17χρονου Όθωνα και την επιβολή της βαυαροκρατίας στην Ελλάδα το 1833. Το σήμερα το γνωρίζουμε πολύ καλά, ενώ στο κοντινό αύριο «επέρχονται σαρωτικές πολιτικές ανακατάξεις και εκ βάθρων ανατροπές υφιστάμενων συσχετισμών δυνάμεων» στην Ευρώπη, όπως σημειώνει ο Γιώργος Δελαστίκ στον πρόλογό του.

«Δεν είμαι ιστορικός αλλά δημοσιογράφος», τόνισε δύο φορές στη διάρκεια της ομιλίας του ο Μιχάλης Ψύλος. Το βιβλίο του λοιπόν, αν και ερευνά και αξιοποιεί πάμπολλες ιστορικές πηγές, είναι γραμμένο με το μυαλό και την καρδιά ενός δημοσιογράφου και, ακριβέστερα, ενός ανθρώπου που ενδιαφέρεται να βρει και να διαδώσει την αλήθεια, να φωτίσει αυτά που αποσιωπούνται ή διαστρεβλώνονται ή ξεχνιούνται. Ακόμα και να συνεχίσει την παράδοση εκείνων των ελλήνων δημοσιογράφων, που ακόμα και στα χρόνια του Όθωνα, δεν φιμώθηκαν, δεν εξαγοράστηκαν, δεν δείλιασαν.

Ιδίως για όσους ενηλικιώθηκαν στον αστερισμό της αμερικανοκρατίας, το βιβλίο του Μ. Ψύλλου επιφυλάσσει εκπλήξεις. Ο αναγνώστης διαπιστώνει ότι oι ρίζες της γερμανικής επιχειρηματικής και πολιτικής επιρροής στην Ελλάδα είναι πολύ βαθιές, ξεκινούν από τον 19ο αιώνα και η συνέχειά τους δεν διακόπτεται, παρά τις περιοδικές εξάρσεις της αγγλικής ή της γαλλικής επιρροής «αν και στα ζητήματα της ασφάλειας οι ΗΠΑ είναι πάντα παρούσες».

Τον Χορστ Ράιχενμπαχ της Μέρκελ τον γνωρίζουμε. Δεν γνωρίζαμε όμως τον Χριστόφορο Ράιχενμπαχ, τον βαυαρό υπολογαγό του Πυροβολικού, που ήρθε στην Ελλάδα μαζί με τους 5.000 στρατιώτες του Όθωνα και διορίστηκε διευθυντής του Βασιλικού Νομισματοκοπείου και Σφραγιστηρίου στην Αθήνα. Επί των ημερών του καταργήθηκε το πρώτο μετεπαναστατικό νόμισμα, ο φοίνικας του Καποδίστρια, και καθιερώθηκε η δραχμή και μάλιστα οι πρώτες δραχμές κόπηκαν στο Μόναχο.

Ο αυστραλός συγγραφέας Πίτερ Κάρει στο περίφημο βιβλίο του Η αληθινή ιστορία της συμμορίας Κέλι, αναφέρει ότι μικρά παιδιά, ιρλανδεζάκια, στην αποικιοκρατούμενη Αυστραλία του 19ου αιώνα, ήξεραν πολλά ονόματα Ιρλανδών που είχαν προδώσει την πατρίδα τους ακόμα και στο πολύ βαθύ παρελθόν. Τότε ήταν ντροπή το να μην ξέρεις. Ο Μιχάλης Ψύλλος μάς προσφέρει πολλά ονόματα ελλήνων προδοτών που έδρασαν σε καιρό ειρήνης, από τα χρόνια του Όθωνα μέχρι τις μέρες μας. Δεν παρέδωσαν τη χώρα σε ξένα στρατεύματα, αλλά στερέωσαν την οικονομική, πολιτική και ιδεολογική κυριαρχία των ξένων... και στις περισσότερες περιπτώσεις το έκαναν με το αζημίωτο. Ο Μ. Ψύλλος δεν χρησιμοποιεί τη λέξη «προδότες», όμως η ουσία αυτή είναι. Επίσης το βιβλίο δεν έχει σχέση με τον αγοραίο αντιγερμανισμό, τον οποίο δημαγωγικά χρησιμοποιούν πολλοί όψιμοι πατριώτες. Είναι γραμμένο με ψυχραιμία, με στοιχεία και αριθμούς, πάντα με αναφορά στις πηγές, αλλά οι αποκαλύψεις του (ή οι ξεχασμένες αλήθειες του) σπάνε κόκαλα.

Η ιστορική αναδρομή εκτυλίσσεται γραμμικά, αλλά με συνεχή ζιγκ ζαγκ από το χθες στο σήμερα. Οι συγκρίσεις (και όχι οι μηχανιστικές αναλογίες) είναι διαρκείς. Μερικές φορές το χαμόγελο, έστω και πικρό, είναι αναπόφευκτο. Π.χ., μαθαίνουμε ότι το 1923, πριν 91 χρόνια, «το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών είχε διαμαρτυρηθεί εγγράφως και έντονα στο Βερολίνο για μια γερμανική κινηματογραφική ταινία με τον τίτλο Η εκατομμυριούχος (Die Frau mit den Millionen)». Κεντρικός ήρωας της ταινίας ήταν ένας πονηρός Έλληνας που προσπαθούσε να κλέψει τα εκατομμύρια της Γερμανίδας. Και το όνομα αυτού ήταν Κλεπτομανίδης!

Άλλες «λεπτομέρειες» δεν είναι καθόλου φαιδρές. Π.χ., ο Μ. Χριστοφοράκος, πρώην πληρεξούσιος της Siemens στην Ελλάδα, έχει ισχυριστεί ότι δωροδόκησε 12 υπουργούς και 153 βουλευτές. Επίσης έχει γραφτεί στον Τύπο, ότι ο τότε προϊστάμενος του Χριστοφοράκου συνεργαζόταν με τη γερμανική επιχείρηση πληροφοριών BND. «Αν αυτό είναι αλήθεια», παρατηρεί ο συγγραφέας, «η κατάσταση του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι τραγική, γιατί απλούστατα αυτό σημαίνει ότι οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν στην κατοχή τους πλήρη αποδεικτικά στοιχεία... για όλους ανεξαιρέτως τους δωροδοκηθέντες πολιτικούς», δηλαδή τους κρατούν στο χέρι.

(ΠΡΙΝ, 14/7/2014)

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest

Posted In Bιβλίο | 0 comments | edit