9:56 π.μ.
| Τούρκος και με τη βούλα της UNESCO είναι εδώ και εννέα μήνες ο Καραγκιόζης και ας το μάθαμε την Τετάρτη. Με το θέμα ασχολήθηκε και το κεντρικό δελτίο της ΝΕΤ, στο οποίο μίλησε, με πάθος και με γνώση, ο καραγκιοζοπαίχτης Κώστας Μακρής, ενώ η πανεπιστημιακός Κατερίνα Μυστακίδου εξήγησε ότι «το λαϊκό θέατρο αντιπροσωπεύει τη χώρα στην οποία παίζεται» και ότι ο Καραγκιόζης «έχει όλα τα στοιχεία της ελληνικής προφορικής παράδοσης». Γραφειοκρατική σκόνη αποπνέει η ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού («...ένα ζωντανό κεφάλαιο της νεότερης πολιτιστικής κληρονομιάς που εμπλέκει αδιάρρηκτα το άυλο με το υλικό, προασπίζοντας παραδοσιακές αξίες»), ενώ ευτράπελο τόνο είχαν τα σχόλια ενός βουλευτή του ΛΑΟΣ, που μοιάζει να εναποθέτει τις ελπίδες του στον Μπαρμπαγιώργο. Ναι, το θέατρο σκιών το πήραμε από τους Τούρκους, όμως και αυτοί το είχαν πάρει από τα βάθη της Ασίας. Είναι φυσικό να μιλάμε για τον «ελληνικό Καραγκιόζη», όπως μιλάμε για το «ελληνικό ποδόσφαιρο», παρ’ όλο που αυτό το άθλημα δεν είναι ιθαγενές. Η περιβόητη τουρκική διπλωματία αποδείχτηκε πιο αποτελεσματική από την ελληνική και στον πολιτιστικό τομέα. Οι γείτονές μας μας πρόλαβαν κι έτσι δεν καταφέραμε να ελληνοποιήσουμε και επισήμως τον Καραγκιόζη. Αδήλωτο τον αφήσαμε τον δόλιο! Ωστόσο, η απόφαση της UNESCO δεν πρόκειται να επηρεάσει τη σημερινή σχέση μας με την τέχνη του Καραγκιόζη, μια σχέση που δεν έχει πια τον άμεσο, τον βιωματικό χαρακτήρα που είχε κάποτε. Για δεκαετίες ο Καραγκιόζης ήταν μια μορφή λαϊκής τέχνης με πολύ πλατιά απήχηση, όμως η θέση του ζωντανού ήρωα είναι στη μάντρα, στο θεατράκι: όχι στο μουσείο, στο πανεπιστημιακό αμφιθέατρο, στο κομψό καφέ, στα φεστιβάλ των «ψαγμένων» ή στις σχολικές παραστάσεις. Η τηλεόραση, όπως παλαιότερα η δισκογραφία, συνέβαλε ώστε να γνωρίσουν τον Καραγκιόζη οι γενιές που δεν είχαν προλάβει να τον χαρούν στις υπαίθριες παραστάσεις, να τον γνωρίσουν, χωρίς όμως να ζήσουν τη μαγεία του. Ο Ελληνας Καραγκιόζης είναι το αιώνιο μπασταρδάκι. Ναι μεν κάποτε η Ελλάδα τον υιοθέτησε, όμως δεν στάθηκε στοργική μάνα, αφού πολλοί από τους σημαντικότερους καραγκιοζοπαίχτες του 20ού αιώνα (π.χ., ο Μίμαρος ή ο Ορέστης) πέθαναν μες στη φτώχεια και την αφάνεια. Αχ, βρε Καραγκιόζη, δεν προλάβαμε να σε νομιμοποιήσουμε σαν να ’σουν ημιυπαίθριος, να κατοχυρώσουμε την ονομασία προέλευσής σου σαν να ’σουν φέτα ή τουλουμοτύρι και τώρα διεκδικούμε λίγα κουρέλια από τα χιλιομπαλωμένα ιμάτιά σου. Εσύ έχεις φύγει, όμως πληθαίνουν οι Χατζηαβάτηδες που υποκλίνονται μπροστά στους σύγχρονους πολυεθνικούς πασάδες - και ίσως κι εμείς οι γραφιάδες θα πρέπει, μαζί με τους πολιτικούς, να πηγαίνουμε τοίχο τοίχο και γωνιά γωνιά μην τυχόν μας πετάξεις κανένα ποτιστήρι στο κεφάλι. |
0 Responses to "Περί Καραγκιόζη σκιάς (17-7-2007)"
Δημοσίευση σχολίου